Een maand veganist: onze bevindingen

We zijn officieel een maand veganist! Wat zijn onze bevindingen tot nu toe en hoe staan we tegenover onze veganistische toekomst?

Laten we eerst en vooral duidelijk maken dat het niet echt als een mijlpaal voelt om een maand veganist te zijn, simpelweg omwille van het feit dat het eigenlijk niet zo moeilijk bleek als we hadden gedacht. Het helpt natuurlijk veel dat we met twee zijn, elkaar ondersteunen en motiveren, en er op die manier ook helemaal geen "verleidelijke" producten in huis komen. Maar over het algemeen hebben we ondervonden dat het makkelijker was dan we aanvankelijk gedacht hadden.

Lekker eten

Op een maand tijd hebben we al oneindig veel overheerlijke recepten ontdekt. Sommige zijn iets ingewikkelder, maar de meeste zijn echt supersimpel! Het voelde nooit als een beperking om dierlijke producten te bannen, maar eerder als een bevrijding. Nu we niet meer vastzaten in het patroon van "vlees-aardappelen-groenten" konden we verder gaan kijken, nieuwe cultuurspecifieke specialiteiten ontdekken (Chinese lo mein, Marokkaanse couscous of Mexicaanse chili's en buritto bowls), nieuwe groenten gaan ontdekken (wat dacht je van warmoes, savooikool, snijbonen of pastinaak?) of gekende groenten gaan herwaarderen (rapen, rode biet en linzen).

Ook is er een hele wereld van kruiden en specerijen opengegaan voor ons. Waar we voordien genoeg hadden met een vat peper, zout en misschien ook provençaalse kruiden, hebben we nu een kast volstaan met kruiden die stuk voor stuk intensief gebruikt worden, gaande van komijnzaad, salie, laurier of kruidnagel tot saffraan. We zijn tot het besef gekomen dat veel van de smaken die we zo lekker vonden aan vlees of vis, eigenlijk te danken zijn aan de kruiden of de marinade op het vlees en niet aan het vlees zelf. Zo maakten we deze maand een spaghetti bolognese die echt smaakte naar the real deal, met een licht rokerige toets die deed denken aan gebakken gehakt. Je hoeft dus helemaal niets te missen!

Allebei hadden we wel dingen waarmee we het iets moeilijker hadden om te laten vallen. Voor mij was dat kaas, want zoals je in een vorige post kan lezen heeft kaas een verslavend effect op je hersenen. Er zijn gelukkig veel veganistische alternatieven op de markt, en één van de beste aankopen die we op dat vlak gedaan hebben zijn edelgistvlokken. De naam klinkt helaas niet erg sexy, maar ze zijn gezond, 100% veganistisch en geven je eten (saus, pasta, pizza, salades, ...) een "kazige" toets. We houden hier persoonlijk meer van dan van de vervangkazen die je in biowinkels kan vinden.

Mijn vriend had het dan weer lastig om zijn broodbeleg en fijne vleeswaren te laten gaan. Er is een overvloed aan veganistische salades en spreads om op je boterham te doen, maar het vervangvlees zoals dat van Vegan Deli kon hem niet helemaal bekoren. Uiteindelijk is het gewoon wennen geweest en hebben we nu voldoende keuze aan broodbeleg. Wat ons persoonlijk geholpen heeft, was het bedekken van je spread met enkele rauwe spinazieblaadjes, om het geheel toch een steviger gevoel te geven, zoals met een plak salami.

Met huid en haar

Ik heb een groot verschil gevoeld in zowel mijn huid als mijn haar sinds we veganist geworden zijn. Vooral de verandering in mijn huid is spectaculair, omdat ik voorheen echt een problematische huid had. Al sinds ik een jaar of 13 was, heb ik last van cystische acne (grote en pijnlijke ontstekingen op mijn gezicht, die soms echt weken konden blijven zitten) en een algemeen zeer vette en onzuivere huid. Ik ging er altijd van uit dat dit iets erfelijks was, want mijn moeder en zus hebben er ook last van. Ik ben gedurende mijn tienerjaren en nu ook in mijn volwassen jaren vaak naar dermatologen geweest, net als mijn zus en moeder, maar geen van hen kon ons helpen. We kregen dan dit ene zalfje of deze nieuwe pil eens mee, die dan - als we geluk hadden - enkele weken hielpen, maar nooit blijvende oplossingen boden. Ik had het eigenlijk al een beetje opgegeven en was gestopt met hopen op een "normale" huid. Dit veganistisch dieet zou dan ook wellicht geen grote veranderingen brengen, zo dacht ik.

Wat was ik fout! Een week na de overschakeling naar onze veganistische levensstijl, zijn de puisten verdwenen. Volledig. Voorheen was het al een behoorlijk succes als ik eens een dag of vijf kon doen zonder nieuwe ontstekingen, maar nu ben ik dus al een maand ontstekingsvrij! Ik kan het nog altijd niet goed geloven, het is een beetje bevreemdend om na meer dan 10 jaar plots acne-vrij te zijn. Ik ga niet zeggen dat ik een perfect mooie huid heb, maar het overgrote probleem lijkt nu wel aangepakt te zijn en ik heb het gevoel dat mijn huid nu echt kan beginnen herstellen. Het maakt mij ook een beetje kwaad wanneer ik terugdenk aan al die verspilde jaren, waarin dokters mij vanalles voorschreven, maar nooit met een woord repten over dieet. Hoe is het mogelijk dat de wetenschap hier nog niets van weet?

Als jij dus last hebt van probleemhuid: probeer eens een veganistisch dieet! Misschien werkt het niet voor jou, of misschien helpt het je net een hele stap vooruit. Een kleine waarschuwing: wees voorzichtig met je B12-supplement (wat je als veganist best neemt), want de kans is groot dat je hier gevoelig op reageert met een probleemhuid. Zowel mijn vriend als ik hebben na een "overdose" aan B12 een dag of twee met puistjes rondgelopen, die evenwel meteen verdwenen toen we overschakelden op iets kleinere dosissen.

Over haar dan. Mijn haar lijkt wel minder snel vettig te worden sinds ons veganistisch dieet, en ik kan dan ook langer wachten tot ik opnieuw een wasbeurt nodig heb. Ik heb geen idee of dit een gevolg is van ons dieet of van de nieuwe shampoo die ik omstreeks dezelfde tijd ben beginnen gebruiken, maar het lijkt mij logisch dat een betere huid ook resulteert in een betere hoofdhuid en dus minder vettig haar.

Vrouwenzaken

Nog iets waarvan ik veronderstelde dat het een erfelijk gegeven was, waren de harde klieren en cystes in mijn borsten. Het was bij mij zo erg dat mijn gynaecoloog geen behoorlijk borstonderzoek kon uitvoeren, want mijn borsten zaten vol harde clusters en bolletjes (om de zoveel tijd moest ik dan in plaats een echo laten nemen). Mijn moeder heeft dit ook, dus maakte ik er mij niet al te veel zorgen over, ook al had ik daarom heel vaak last van pijnlijke borsten. Deze mastopathie (letterlijk "pijnlijke borst") werd veel erger wanneer ik mijn maandstonden had, maar kon soms de hele maand door lastig zijn.

Ongeveer een week na onze overschakeling begon ik het verschil te voelen. Mijn borsten waren niet meer zo hard en zeker niet meer pijnlijk. Ik kon zelfs een behoorlijk borstonderzoek bij mezelf uitvoeren! Zo zacht en handelbaar had ik "de tweeling" nog nooit geweten. Maar wat ik niet verwachtte, was dat bij het komen en gaan van mijn maandstonden mijn borsten exact hetzelfde bleven. Geen pijn, geen harde clusters of bobbels.

Over maandstonden gesproken, ik weet niet wat er met mijn PMS gebeurd is! Hij lijkt met de noorderzon vertrokken te zijn. Waar ik voordien een week lang moe, super prikkelbaar en gewoon "ambetant" was, had ik hier deze maand helemaal geen last van. Echt heerlijk, alsof er helemaal niets zat aan te komen. Als dit de gevolgen zijn na amper een maand, ben ik benieuwd wat dat gaat geven na langere tijd.

Moeilijkheden

Jammer genoeg waren er ook moeilijkheden bij onze overschakeling. Deze hadden niet zozeer te maken met het vinden van nieuw eten of het laten van kaas of vlees, maar wel met het sociale aspect. We waren verrast hoe negatief mensen reageren als je hen meedeelt dat je veganistisch eet. Ze lijken het enkel te willen accepteren als je zegt dat het om gezondheidsredenen is, maar zelfs dan nog vinden ze je "extreem" of "radicaal". Wat begint als een goedbedoelde, nieuwsgierige vraag "maar waarom?", kan soms uitmonden in een argwanende discussie, waarbij mensen zich aangevallen voelen en het gevoel hebben dat ze hun eigen eetgewoontes moeten verdedigen.

Bovendien heeft nu iedereen blijkbaar plots het recht verworven zich een mening te vormen over wat wij eten. Waar we voorheen zonder enig commentaar elke dag frieten en hamburgers hadden kunnen eten als we dat wilden, is nu elke boon en elk stukje banaan onderhevig aan kritisch onderzoek. Krijgen we wel genoeg voedingsstoffen binnen? Is die banaan misschien zelfs slechter voor het milieu dan hun eigen stuk biefstuk? Misschien had die boon wel gevoelens en hebben wij hem net vermoord?

Het constant moeten rechtvaardigen en verdedigen van onze keuzes was veel vermoeiender dan we verwacht hadden. De meeste mensen zijn in twee groepen in te delen: (1) de "echte vleeseters" die een beetje lacherig doen over jouw dieet en waarschijnlijk die dag zelf nog een extra stuk kotelet gaan eten om zichzelf opnieuw te bevestigen als vleeseter, (2) de twijfelaars die het wel moedig van jou vinden, maar het om een heleboel redenen nooit zouden kunnen en zich daarom voortdurend verdedigen tegenover jou, hoewel jij nooit enig commenaar op hun dieet hebt geleverd. Gelukkig is na een maand het ergste nu wel gezakt en lijken de meeste mensen er vrede mee genomen te hebben (in meer of mindere mate).

Een tip voor jou als je van plan bent veganist te worden: doe je huiswerk! Mensen zullen je heel veel vragen stellen over vanalles en uiteenlopende opmerkingen hebben. Zorg ervoor dat je een antwoord hebt op deze vragen en opmerkingen en breng deze zo kalm mogelijk over. Dat is de enige manier waarop mensen zich in jouw plaats kunnen inleven en eventueel zelfs kunnen beginnen inzien waarom je dit doet. Laat ze ook zien dat veganistisch eten helemaal niet moeilijk en heel lekker kan zijn. Hopelijk kan je ze op die manier tot inkeer brengen!


Nu is het aan jullie! 

Wat hebben jullie ondervonden bij de overgang naar een veganistisch dieet? Hoe gaan jullie om met moeilijke reacties vanuit je omgeving?

We horen graag van jullie in de comments!

Volg ons op Facebook en wees altijd op de hoogte van nieuwe posts!